Εσείς που με γνωρίζετε και με ακολουθείτε, έχετε καταλάβει την αδυναμία που έχω στην Κροατία. Τη χώρα που δεν ήξερα καθόλου μέχρι που τη γνώρισα μέσα από τη δουλειά μου. Τη χώρα που επισκεπτόμουν πολύ συχνά προ πανδημίας, σε κάποιες φάσεις και 2 φορές το μήνα, σε σημείο που οι συνεργάτες μου εκεί άρχισαν να με φωνάζουν Τάντια Λελεκάσοβιτς! Τη χώρα στην οποία έκανα το τελευταίο μου ταξίδι πριν την απαγόρευση των ταξιδιών, στις αρχές του 2020, και το πρώτο μου ταξίδι μετά την άρση της απαγόρευσης, το καλοκαίρι του 2021.
Είναι μια χώρα που αγαπώ για τις φυσικές της ομορφιές, την αρχιτεκτονική των πόλεων και των χωριών της, τους ανθρώπους της, τον πολιτισμό της, αλλά και την οινική της κουλτούρα, όσον αφορά και στα πολύ αξιόλογα ντόπια κρασιά της, αλλά και στην εκτίμηση που τρέφουν για τα κρασιά και τα αποστάγματα που εισάγουν από όλο τον κόσμο. Αν έχω όμως ένα παράπονο, είναι ότι, παρόλες τις φορές που την έχω επισκεφτεί, δεν έχω κάνει οινοτουρισμό στην Κροατία. Ακόμα.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν με έχουν ταξιδέψει τα κρασιά της, τα οποία δοκιμάζω με κάθε ευκαιρία. Τα οποία είναι πολλά, η αδυναμία μου όμως είναι το λευκό Grk.
Σωστά διαβάσατε, δεν έχει γίνει τυπογραφικό λάθος ούτε έχουν πάθει κάτι τα φωνήεντα στο πληκτρολόγιο του λάπτοπ μου. Άλλωστε, σε αρκετές λέξεις της Κροάτικης γλώσσας, τα φωνήεντα… περισσεύουν. Το Γκρκ, λοιπόν, είναι μια λευκή ποικιλία, ξεχωριστή, ιδιαίτερη, που κατάγεται από ένα πολύ συγκεκριμένο μέρος και συνεχίζει να καλλιεργείται μόνο εκεί, γι αυτό και δεν κυκλοφορεί σε… αφθονία στην αγορά, αφού είναι λίγα τα οινοποιεία που δουλεύουν αυτή την ποικιλία, αλλά και περιορισμένες οι φιάλες που παράγουν.
Πατρίδα του Grk είναι το νησί Korčula (Κόρτσουλα), ένα πανέμορφο νησί στις Δαλματικές ακτές και το έκτο μεγαλύτερο νησί της Κροατίας. Χάρη στην πυκνή του βλάστηση, οι αρχαίοι Έλληνες (από τους πρώτους αποίκους του) το είχαν ονομάσει “Κόρκυρα Μέλαινα” (Μαύρη Κέρκυρα), ενώ ο μύθος λέει ότι εκεί γεννήθηκε ο Μάρκο Πόλο. Για όποιον ενδιαφέρεται να το επισκεφτεί, αξίζει να πούμε ότι είναι ένας πολύ δημοφιλής, αλλά όχι τόσο κοσμοπολίτικος προορισμός στην παράκτια Κροατία.
Να πούμε όμως (επιτέλους!) και κάποια πράγματα για την ποικιλία; Ας ξεκινήσουμε από το όνομά της: Grk στα Κροάτικα σημαίνει “Ελληνικό”. Υπάρχει ευρέως η αντίληψη ότι η ποικιλία έχει Ελληνικές ρίζες, ωστόσο αυτό δεν έχει τεκμηριωθεί – ακόμα τουλάχιστον – επιστημονικά. Κάτι άλλο, ίσως πιο ενδιαφέρον, που πρέπει να ξέρουμε, είναι ότι το Grk είναι μια θηλυκή ποικιλία, ανήκει δηλαδή στην μικροσκοπική μειονότητα ποικιλιών αμπέλου που δεν είναι ερμαφρόδιτη, οπότε χρειάζεται παρουσία αρσενικών κλημάτων άλλης ποικιλίας για να γονιμοποιηθεί, κι αυτό κάνει σίγουρα την καλλιέργειά της πιο… κομπλικέ, ειδικά αν προσθέσουμε στην εξίσωση και άλλη μία ιδιαιτερότητα, το αμμώδες έδαφος στο οποίο είναι μαθημένη και το οποίο, όπως κάποιοι μπορείτε να φανταστείτε, κατατρόπωσε τη φυλλοξήρα.
Όσο για το κρασί, είθισται, όταν το κρασί προκύπτει δύσκολα, να είναι και εξαιρετικό. Όχι ότι είναι κανόνας, εδώ όμως σίγουρα ισχύει. Η σπάνια ποικιλία στο δύσκολο άνυδρο έδαφος, από παλαιά κλήματα – θεόχοντρα ταλαιπωρημένα κούτσουρα και χαμηλές αποδόσεις, μας δίνουν ένα λευκό κρασί γεμάτο, πλούσιο, με διακριτικά αλλά πανέμορφα αρώματα, πολύ υψηλή οξύτητα, όμορφη μεταλλικότητα και αισθητή αλμύρα. Ένα κρασί φτιαγμένο για ψαροφαγίες είτε στο τηγάνι (μπαρμπούνια) είτε στην κατσαρόλα (μυδοπίλαφο).
Και μια και το ανέσυρα από τα βάθη του κινητού μου (και το ανέβασα μόλις στο YouTube), παρακολουθήστε ένα βιντεάκι που είχα γυρίσει απολαμβάνοντας μία φιάλη Grk από το διάσημο οινοποιείο Bire, όχι όμως στην Korčula, ούτε καν στην Κροατία, αλλά πολλά ναυτικά μίλια νοτιότερα, σε ένα αγαπημένο ταβερνάκι στο Δασκαλειό, με εκλεκτή παρέα:
Παρόμοια Άρθρα
Άφησε Σχόλιο