Τι φέρνει αμέσως κανείς στο μυαλό του όταν σκέφτεται την Κύπρο; Καυτό ήλιο, όμορφες παραλίες, μπάνια, ζεστή φιλοξενία, πλούσια τραπέζια, χαμογελαστούς ανθρώπους. Αν μάλιστα πρόκειται για κάποιον οινόφιλο που κάνει σκέψεις γύρω από το Κυπριακό κρασί, θα σκεφτεί σίγουρα γενναιόδωρα αρώματα στη μύτη, πληθωρική δομή στο στόμα, ενδεχομένως «τσιμπημένους» αλκοολικούς βαθμούς και γενικά όλα τα χαρακτηριστικά που συνήθως ταυτίζει κανείς με τα κρασιά που προέρχονται από θερμά κλίματα.
Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα ήταν κάτι παραπάνω από θερμό εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι που ξεκίνησα από τη Λεμεσσό με προορισμό το οινοποιείο της Κυπερούντας. Δεν άργησε όμως να αλλάξει ριζικά. Κι ενώ είχα αφήσει πριν όχι πολλή ώρα πίσω μου κατάμεστες παραλίες με λουόμενους που προσπαθούσαν να δροσιστούν, όσο ο δρόμος ανηφόριζε ο αέρας γινόταν όλο πιο δροσερός και η αίσθηση στην ατμόσφαιρα πιο… φρέσκια, ενώ είχα αρχίσει πλέον να συγχαίρω τον εαυτό μου που είχε προνοήσει και είχε πάρει ένα ελαφρύ μπουφάν για το βράδυ!
Ο παράγοντας «υψόμετρο» ήταν ανέκαθεν εξαιρετικά σημαντικός στην αμπελουργία – και κατ’ επέκταση στην οινοποιία – ειδικά τα τελευταία χρόνια, όμως, καθώς το κλίμα ανεβαίνει, οι θερμοκρασίες αυξάνονται και τα καιρικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιο «ακραία», σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρείται πλέον κρίσιμος! Κι αυτό γιατί παίζει καταλυτικό ρόλο στη σωστή και ομαλή ωρίμανση του σταφυλιού, μπορώντας έτσι να εγγυηθεί, εφόσον η οινοποίηση γίνει όπως πρέπει, οξύτητες, αρώματα, ισορροπία και γενικά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν ένα ποιοτικό κρασί.
Κι αν αυτά λέει η θεωρία, φτάνοντας στο Οινοποιείο της Κυπερούντας, στα 1200 μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας, ήμουν έτοιμος να τα δω στην πράξη. Εδώ, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία του νησιού μετά το επιβλητικό όρος Τρόοδος, ένιωθα ότι βρίσκομαι σε μια άλλη Κύπρο. Πράσινη, δροσερή, άγρια και, βλέποντάς την από οινική οπτική γωνία, κοιτίδα ενός μοναδικού terroir!
Ο ξεναγός και φίλος μου Μηνάς Μηνά, ένας από τους πλέον καταξιωμένους οινολόγους στην Κύπρο και Γενικός Διευθυντής του οινοποιείου, επέμενε να ξεκινήσουμε τη γνωριμία μου με το οινοποιείο από τους αμπελώνες. Και είχε δίκιο. Όχι μόνο επειδή ανεβήκαμε ακόμα πιο ψηλά, αλλά επειδή από εκεί ψηλά φαίνεται καθαρά η ποικιλομορφία των εδαφών που «φιλοξενούν» τους αμπελώνες: ένα απαράμιλλο μωσαϊκό που προέκυψε από την λυσσαλέα πάλη πολλών και διαφορετικών τεκτονικών πλακών πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Το Οινοποιείο Κυπερούντας είναι τυχερό, προνομιούχο. Σε αυτά τα φτωχά και εντυπωσιακά επικλινή εδάφη της ευρύτερης περιοχής, σε ένα από τα μεγαλύτερα αμπελοοινικά υψόμετρα του παλαιού κόσμου, διαθέτει (και διαχειρίζεται) μία μεγάλη έκταση αυτόριζων αμπελώνων. Τα κλήματα είναι αρκετά ώριμα σε ηλικία – κατά μέσο όρο γύρω στα 20 χρόνια, αν και είναι και κάποια που φυτεύθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα! – και έχουν ελεγχόμενη στρεμματική απόδοση, ενώ φροντίζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να προστατεύεται ευλαβικά η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος της περιοχής.
Με τη σωστή φιλοσοφία από την ίδρυση του οινοποιείου στα τέλη της δεκαετίας του 90, καθώς και με τους κατάλληλους ανθρώπους στις καίριες θέσεις, όλες αυτές οι μαγικά θετικές προϋποθέσεις «μεταφράζονται» σε σπουδαία κρασιά. Το Οινοποιείο Κυπερούντας παράγει μία ευρύτατη γκάμα ετικετών, για τις οποίες βραβεύεται σταθερά στους διεθνείς διαγωνισμούς και διακρίνεται στις μεγάλες διοργανώσεις κάθε χρόνο.
Βέβαια, για μένα – και εννοείται ότι δεν είμαι ο μόνος – η μεγαλύτερη διαφήμιση του οινοποιείου είναι ο Πετρίτης: μία κορυφαία ετικέτα από 100% σταφύλια της γηγενούς Κυπριακής ποικιλίας Ξυνιστέρι και ίσως το κορυφαίο λευκό Κυπριακό κρασί. Προέρχεται από τα υψηλότερα αμπέλια του οινοποιείου (κάποια από αυτά «φλερτάρουν» με τα 1500 μέτρα υψόμετρο) και αναδεικνύει την ποικιλία με μοναδικό τρόπο, καθώς είναι το κρασί που έμαθε τον κόσμο ότι το Ξυνιστέρι, όταν καλλιεργηθεί στο σωστό terroir και οινοποιηθεί προσεκτικά (ο Πετρίτης ήταν το πρώτο Ξυνιστέρι με μερική ζύμωση σε δρύινα βαρέλια), μπορεί να δώσει κρασιά με απόλυτη αρωματική καθαρότητα, εντυπωσιακή οξύτητα, καθώς και αναπάντεχη δυναμική παλαίωσης.
Αυτό που έχει απίστευτο ενδιαφέρον, μάλιστα, και πηγαίνει το προφίλ τόσο του οινοποιείου όσο και της ποικιλίας Ξυνιστέρι ακόμα παραπέρα, είναι το τελευταίο εγχείρημα της οινολογικής ομάδας της Κυπερούντας, που ακούει στο όνομα «Ανατολή-Δύση». Πρόκειται για την ξεχωριστή οινοποίηση του χυμού των σταφυλιών δύο αμπελιών της ίδιας ποικιλίας (πάντα Ξυνιστέρι) στην ίδια περιοχή, που καλλιεργούνται, φροντίζονται και τρυγούνται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, με τη μόνη διαφορά ότι βρίσκονται στις διαμετρικά αντίθετες πλευρές μιας απότομης, ψηλής πλαγιάς και τα χωρίζει ένας δρόμος, με αποτέλεσμα το ένα να έχει προσανατολισμό και έκθεση προς την Ανατολή και το άλλο προς τη Δύση. Οι διαφορές ανάμεσα σε αυτά τα δύο – κατά τα άλλα «ολόιδια» – κρασιά είναι εντυπωσιακές και φάνηκαν στην πολύ ενδιαφέρουσα μίνι-κάθετη δοκιμή τους που κάναμε, όπου ήταν χαρακτηριστικό όχι μόνο ότι διέφεραν σε αρωματικό και γευστικό επίπεδο, αλλά και ότι δείχνουν να εξελίσσονται, παλαιώνοντας, με διαφορετικό τρόπο!
Από το 2008 που ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για τον Κυπριακό αμπελώνα, τον έχω περιηγηθεί από άκρη ως άκρη αρκετές φορές και έχω επισκεφτεί τα περισσότερα οινοποιεία του. Την επίσκεψή μου αυτή στο Οινοποιείο Κυπερούντας την απόλαυσα σε όλα τα επίπεδα και, αν σας δοθεί η ευκαιρία, την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν πάλι ξεκινήσετε το οινικό σας ταξίδι στην Κύπρο μέσα από τα κρασιά της, σας προτείνω ως αφετηρία τον Πετρίτη, για να έχετε ως σημείο αναφοράς το Κυπριακό κρασί στα καλύτερά του!
Αντί επιλόγου, δεν μπορώ να μη σας πω πως ολοκληρώθηκε αυτή η όμορφη και τόσο ενδιαφέρουσα μέρα που επισκέφθηκα το Οινοποιείο της Κυπερούντας: με ένα επικό μπάρμπεκιου στην αυλή του οινοποιείου, το οποίο επιμελήθηκαν ο Μηνάς με τον φίλο του και συνεργάτη του οινοποιείου Πανίκο Χατζηττοφή: όχι απλά κάποιον που… τα καταφέρνει στο ψήσιμο και τη μαγειρική, αλλά τον ίδιο τον executive chef του 5άστερου ξενοδοχείου Four Seasons στη Λεμεσό, έναν δηλαδή από τους κορυφαίους και πλέον βραβευμένους Σεφ της Μεσογείου!
Παρόμοια Άρθρα
Άφησε Σχόλιο